Jak życiu powietrze konieczne,
Tak dusza moja pragnie Ciebie, Panie!
Tyś życiem, radością, w Tobie zbawienie,
Bez Ciebie błogości nikt tu nie zazna.
Droga, po której iść muszę,
Zarośla i puszcza, pełno szakali.
I nieraz z ciemności straszy, porusza.
Nieraz przykre echa idą z oddali.
Jednak do celu z Tobą bezpiecznie iść mogę,
Gdyż ponad wszystko jest Twoja moc, Panie.
I nic nie może napawać mnie trwogą,
Gdy Ty jesteś ze mną, nic mi się nie stanie.
Brak słów, by Tobie złożyć me dzięki,
Za Twoją miłość, którą co dzień okazujesz,
Cel już jest bliski, ustaną przeżycia i lęki,
Szczęśliwy jest ten, z którym Panie, Ty,podróżujesz.
Wincenty Bryćko
z książki Wiersze: Moja wdzięczność Chrystusowi za Ewangelię.
Wiersz został opublikowany w czasopiśmie chrześcijańskim ZIARNO PRAWDY
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz