.jpg)
Istnieją opowieści, które trafiają do serca i tam pozostają na zawsze. To jest jedna z nich. Była kiedyś starsza kobieta, która mieszkała w dzielnicy przemocy, narkotyków, zrujnowanej i rozpadającej się dzielnicy znajdującej się w starym mieście. Jej dzieci zmarły przed nią. Czas pozostawił ślad na niej. Nie była już piękna w oczach świata. Stała się pomarszczona, zgarbiona, chuda i z pustymi oczami. Jej ciało było teraz na wpół sparaliżowane z zapalenia stawów.
Mimo to, ta starsza pani wciąż przynosiła radość ludziom wokół niej. Wszyscy nazywali ją "babcią" i była kochającą babcią wszystkich. Jak szła powoli w dół ulicy, to śpiewała hymny i uśmiechała się. Miała słowo dla każdego. Darzyła delikatnym uśmiechem, który był darem dla wszystkich. Zachęcała do modlitwy i przynosiła nadzieję zniechęconym.. Nikt, kto ją spotkał, nie został pozostawiony bez serca,czując się lżejszym i ich uśmiech świecił jaśniej. Jej pogoda ducha i spokój pozostały tajemnicą dla dzielnicy.Choć nikt nie mógł się dowiedzieć , jak ktoś, kto wszystko stracił i cierpiał tak bardzo, może żyć tak pięknie.
Pewnego dnia ciekawa dziewczynka podbiegła do staruszki i zawołała do niej. "Jak to zrobić babciu?", Zapytała ją. "Jak kochać tak swobodnie? Jak żyć tak szczęśliwie? Jak można dać tak wiele wszystkim każdego dnia?" Babcia tylko uśmiechnęła się do niej i odpowiedziała: "Ponieważ Bóg mnie kocha dziecko! Bo On kocha mnie, kocham Go i ciebie kocha i wszystkich innych kocha!"
Cóż za chwalebna prawda którą się dzieliła. Nie ma lepszego powodu, by żyć i kochać! Dlatego ta historia będzie zawsze będzie gościła w moim sercu. Każdy może też uczynić swoje życie piękne ofiarując prezent z miłości, tylko dlatego, że "Bóg nas kocha!"
Historia znaleziona na stronie www.GodVine.com, przetłumaczona na język polski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz